Një student i ri doli për shëtitje me profesorin e tij. Ndërsa po ecnin dhe po flisnin, në anën e kundërt të rrugës panë një palë këpucë të vjetra, që me sa duket i përkisnin një fshatari të varfër që punonte aty pranë në arën e tij dhe tashmë kishte mbaruar punën…

Studenti i tha profesorit: “Të bëjmë shaka me këtë fshatarin”. Ne do t’i fshehim këpucët e tij dhe më pas do të fshihemi pas shkurreve dhe do të shikojmë se çfarë bën ai ndërkohë që i kërkon.”

Profesori iu përgjigj: “Djalosh, mos bëj kurrë shaka për hallin dhe mjerimin e dikujt tjetër. Por duke qenë se jeni i pasur, mund t’i jepni vetes më shumë kënaqësi se kjo. Vendos një monedhë floriri në secilën këpucë dhe më pas do të fshihemi në shkurre dhe do të shikojmë reagimin e tij”.

Studenti e bëri këtë dhe të dy u fshehën pas një shkurre aty pranë. Fshatari mbaroi punën dhe shpejt erdhi nga fusha në vendin ku kishte lënë këpucët dhe pallton.

Teksa po vishte pallton, futi njërën nga këmbët në këpucë dhe ndjeu diçka brenda. Në fillim ai mendoi se ishte një guralec, por shpejt e kuptoi se ishte një monedhë ari.

Të gjithë e shikuan monedhën e arit të habitur, u kthyen dhe më pas e panë për pak kohë të menduar. Ai u kthye përsëri, por nuk pa njeri. Vuri monedhën në xhep dhe shkoi të vishte këpucën tjetër.

Por për habinë e tij të madhe, ai gjeti edhe një monedhë ari në të. Ai u pushtua papritmas nga emocionet dhe ra në gjunjë, ngriti kokën drejt qiellit dhe filloi të thoshte një lutje falënderimi.

Në lutjen e tij ai përmendi gruan e tij të sëmurë rëndë dhe të pafuqishme, për fëmijët e tij që nuk kanë as bukë për të ngrënë dhe tani falë dorës së padukshme që i dërgoi florinjtë, ata më në fund do të shpëtojnë.

Studenti qëndroi i prekur thellë dhe me lot në sy. Profesori e pyeti: “Nëse do të kishit bërë një shaka me të, ashtu siç kishte menduar, a do të të kishte bërë kjo më e lumtur se sa tani?”

I riu iu përgjigj: “Profesor, më ke dhënë një mësim që nuk do ta harroj kurrë!” Tani i kuptoj shumë fjalët që nuk i kuptoja më parë: “Lum ai që jep se ai që merr!”

Pra, kur mund të bëni mirë, mos u pendoni. Thjesht ndiqni rrugën e vlerave të vërteta.